MIŁEGO DNIA.

Kiedy smu­tek cza­sem mnie otoczy
A sza­rość życia nad­mier­nie zmęczy
Siadam w ciszy, za­mykam oczy
Wędrując myśla­mi na skraj tęczy.

Na tej bar­wnej, cu­dow­nej wstędze
Szu­kam mej ścieżki ko­lorem znaczo­nej
Do krainy, która kiedyś będzie,
Do­mem duszy po wędrówce skończo­nej.

Może to będzie lep­szy świat
Ten z marzeń, te­raz niereal­ny.
Ale za­nim śmierć mi po­wie mat
Po­cieszę się tym, póki na­macal­ny.