Płacze do pustych ścian, czuję wstyd.
Zamknięta w sobie zabijam chore myśli.
Już nie pamiętam dobrych dni.
Wspomnienia ranią, przenikają wnętrze.
Trudno uwierzyć jak łatwo się kimś innym stać.
Spoglądam w lustro widzę swoją twarz.
Już chyba sama siebie nie poznaję.
Boję się poczuć coś to niszczy mnie.
Wyrzucam z siebie cały gniew, Ty jesteś nim.
Zamykam oczy wciąż widzę Ciebie.
W smutku pogrążona coraz bardziej,
Łzy są niczym chłodny jesienny deszcz.
Spływają po mej bladej twarzy,
nie znając szlaku nie wiedząc gdzie.
Wokół mnie tyle nieznanych miejsc.
Już nie chce poznawać ich, odkryć co w nich jest.....
net

dodane na fotoforum:

• Kwiaty