(15)
https://www.youtube.com/watch?v=sN99pEg2M6A
Pobudka o drugiej w nocy. Kwiecień, zimno, ciemno, ale jeśli chcemy zobaczyć Tatry o świcie, to trzeba wstawać. Włożyłam na siebie wszystkie ciuchy jakie miałam ze sobą w schronisku, szybko gorąca kawa , latarki, przygotowane wieczorem plecaki i idziemy. Przed nami 6 km, dobrze, że wychodzimy z Kordowca, bo z Rytra byłoby dwa razy tyle. Mijamy cichutko chatkę babci Ludwiki, potem wspinaczka na Niemcową. Gazda ostrzega, ze zaraz miniemy młodnik, więc mogą przebiegać spłoszone zwierzęta i rzeczywiście jakieś stado zbiega w dół zbocza. Mam nadzieję, ze to sarny, bo gdyby dziki - dreszcz przechodzi przez plecy. Ciemno, nic nie widać, dobrze, bo mniejszy strach.
Odpoczywamy chwilę na ławeczce przy rozwidleniu szlaków, ale trzeba iść szybko dalej, żeby świt nie zastał nas w lesie. Z prawej strony odsłania się widok na Kotlinę Sądecką. Widać pięknie oświetlony Stary i Nowy Sącz, Barcice, nie mogę oderwać wzroku od tych nocnych widoków, kolorowych, mrugających świateł w dole. Jest pięknie.
Na Wielkim Rogaczu, Tatry są teraz zasłonięte przez wysokie drzewa, dawniej stąd już je było widać, więc schodzimy w lewo na Mały Rogacz. Zimno, tutaj na szlaku skrzypiący śnieg, gdzie te zawilce, które juz kwitną przy kordowcowej chacie. Cofnęliśmy się w czasie i przeszli od wiosny do zimy. A bywa i tak, że przejdzie się ten kawał drogi i Tatr nie ma, zasnuwa je mgła, ale tym razem mamy szczęście. Są!
Zaczyna się słoneczny spektakl. Słońce wschodzi z tyłu za nami, za pasmem Jaworzyny i oświetla zaśnieżone Tatry przed nami, które różowieją, to rozmywają się, by znowu stać się bardziej widoczne i wyostrzone. Delikatne mgiełki zalegają małe kotlinki, snują się pasemkami po zboczach na tle lasów. Widać schronisko pod Durbaszką, wąwóz Homole i całe Pieniny pod nami w dole. Trzy Korony, a ja patrzę na nie z góry. Niesamowity widok.
Rozpalamy na drodze małe ognisko, bo zimno okrutnie, a żeby zrobić trochę zdjęć, to trzeba postać ze dwie godziny.
Potem wracamy w cieple słonecznego poranka, nie spiesząc się, powoli, leniwie, rozmawiając, wspominając.
Dochodzimy do jedynego gospodarstwa na Niemcowej, a Tereska i Władek zapraszają na kawę. Rozmawiamy o znalezionych przez gospodarza ogromnych porożach
jeleni, o samotnej kobiecie, która mieszkała tu niedaleko na Stusie, a dojścia do jej domu strzegły gnieżdżące się tam węże.
O Jacku Durlaku, ostatnim przewodniku górskim chodzącym jeszcze w kierpcach po górach, który wyszedł z tego domu i nie dotarł do Piwnicznej, tylko odszedł na niebieskie połoniny idąc swym ukochanym szlakiem.
Pijemy kawę i nie spieszno nam do innego świata. Czas staje w miejscu. Są chwile w zyciu człowieka gdy ma się świadomość,że ta chwila jest tą jedną, jedyną i już się nie powtórzy, że chciałoby się w niej jak najdłużej trwać. Miałam wtedy świadomość, że uczestniczę w czymś niepowtarzalnym, ale trzeba wierzyć, że będą i inne chwile, równie piękne.
dodane na fotoforum:
stif56 2011-02-26
Ślicznie Gosieńko :) milutkiej niedzieli :)
dosia 2011-02-27
...trzeba wierzyc...pieknie piszesz...sliczne opowiadanie na dobranoc...Miłej niedzieli życzę:)
teo29 2011-02-27
zawsze są piękne chwile, jedyne, niepowtarzalne, wschody i zachody, zapach wilgotnego lasu, światło uwydatniające szczegół, ludzie, rozmowy...ale nieliczne z nich latami ciągną się przez pamięć...
rotsen 2011-02-27
Fotka cudowna,opis rewelacja,myślę że mogła byś pisać powieści o tematyce górskiej.
Pozdrawiam Cię Gosiu,dzięki za piękne fotki i komentarze.
Miłej słonecznej niedzieli bo u mnie mróz i wiatr.
bajka1 2011-02-27
Powinnam to wszystko kopiować do worda i kiedyś wydać książkę, ale przedtem to wszystko pięknie uporzadkować - za Twoją zgoda oczywiście.
Twoje opisy sa cudowne Małgosiu.
One oprawiają przepiekne obrazy.
To one sa zapowiedzią niepowtarzalnego cudu, jaki za chwilę ujrzymy wszyscy - wschód nad Tatrami...
Przepięknie tworzysz całość.
Za wszystko dziekuję; to cudowne byc wśród takich Ludzi, takich własnie, jak Ty...
jazkra 2011-02-27
"Bajka1" powiedziała to , co i ja myślę ......
Opis sprawia , że także my ,wirtualnie, idziemy aby zobaczyć wschód słońca .
Widzimy go ....chwila zatrzymana w czasie jest i naszym udziałem - dzięki Małgosiu , pozdrawiam :)
marylin 2011-02-27
Bajka1....to ja już staję w kolejce po taką książkę........cudna całość......miłej niedzieli Małgosiu.....;-)))))
bonga 2011-02-27
Małgosiu, ja też mogę rano stać!:))I będę cicho,cichutko, żeby nie zakłócać muzyki budzącego się lasu...
tersa1 2011-02-27
Dziękuję Małgosiu za piękną podróż..przez chwilę byłam tam razem z Tobą...Pozdrawiam.:))
maka25 2011-02-27
No i mam ciary na rękach i łezkę w oku...!
Przekaz cudowny Gosiu - czuję się tak jakbym tam była, choć wiem, że to nie to..., DZIĘKI Ci za te przeżycia.
Cudownej niedzieli Ci życzę.
scan1 2011-02-27
Cudowne zdjecie
i wspanialy opis , ktory moglby pochodzic
z pieknie napisanej ksiazki Malgosiu .
Bajka1 ma racje - pozbierac
i wydac w formie ksiazkowej -
na pewno znajdzie sie wielu chetnych
na tak piekne wydawnictwo .
W razie czego zamawiam
wstepnie jeden egzemplarz z przesylka :)
Milej niedzieli :)
malgap 2011-02-27
Cudownie...Malgosiu poprzez Twoje opisy to razem z Toba wędruje się po Twoich szlakach...Dziękuję:) Pozdrawiam i życze milej niedzieli:)
henry 2011-02-27
To jest niezwykle... jak udział w czymś mistycznym.....Małgosiu...
Pieknie piszesz.. super sie czyta....
Zdjęcie jest cudowne...!
Pozdrawiam serdecznie...
anmari 2011-02-27
Niesamowita opowieść i widok! Panorama niespotykana, czuje się, patrząc na nią, tę drogę i to czekanie, o którym piszesz.
dorocik 2011-02-27
Bajeczka ma rację, nic dodać nic ująć, pokazujesz PIĘKNO cudnie je opisując, dla takich widoków warto wstać w środku nocy :)))
erminia 2011-02-27
witaj Małgoś :))) wprawilas mnie w nastroj melancholijny ...pozdrawiam cieplutko :)))
dorotaj 2011-02-27
zachwycasz...
aniko11 2011-02-27
Fantastycznie opisujesz......
Gocha....to jest super.....Składam swój podpis pod Bajką...weź to i wydaj, załóż bloga albo cokolwiek, żeby chronologicznie poczytać...
A zdjęcie, jak zwykle piękne...
Pozdrawiam Małgosiu :)
marcysi 2011-02-27
.....i jakbym szła obok Ciebie;-)
oderwać się nie mogłam to Twoich słów.
Tak czytam komentarze innych i dołączam się do opinie, tak spisać Twoją wędrówkę przez Beskidy, ale nie tylko bo wędrowanie po Podlasiu, historia wiatraka zapada w pamięć już na zawsze;-)
masz dar Gosiu to strasznie prawdziwych i realistycznych opisów tego co widziałaś;-)
hannae 2011-02-27
Wszystko przezylam i widzialam wlasnie tak jak Ty opisalas to zdjecie Malgosiu , uwielbiam Twoje zdjecia i ich opisy. Pozdrawiam serdecznie .
tess02 2011-02-27
mogłabyś Małgosiu pisać przewodniki po Beskidzie Sądeckim.....trafie w to miejsce z zamknietymi oczami....:))))pozdrawiam
wilga60 2011-02-27
ZAPIERA DECH W PIERSIACH ,, CUDOWNY WIDOK ... POZDRAWIAM SERDECZNIE...[:)] "*♥* Niech Cię ukołysze przyjazne światło Gwiazd Niechaj w zapomnienie odejdą wszystkie łzy Noc Ci ofiaruje spokojne, słodkie Sny..."*♥* . *♥ (`*•.¸ (`*•.¸ ¸.•*´ ¸.•*´)¸.•*´) (`*•.¸ (`*...MIŁEGO¸.•*´¸¸.•*´) *(`*•.¸*•WIECZORU¸.•*´)`*..¸.•*´) *..)* (`*..^*SPOKOJNEJ NOCY..*^..) (`*•. I KOLOROWYCH SNÓW`* *♥ *♥BUZIAKI*♥*♥*♥ EWA
ewabobi 2011-02-27
....snuje się opowieść Małgosi,jak dymek z ogniska,chciałoby się jeszcze i jeszcze....Pozdrawiam i czekam na kolejne ,piękne opisy.
http://www.youtube.com/watch?v=e4taNksGqRY
kozunia 2011-02-27
Witaj Małgosiu, Babcia Ludwisia serdecznie Cię pozdrawia. My mieliśmy przyjemność wypić niepowtarzalną herbatkę i ogrzać się przy trzaskającym przyjemnie ogniu w piecyku Babci. Jedno pewne, na wiosnę tam znowu zawitamy:)))
tamara 2011-02-27
Małgosiu zaczytałam się fantastycznie opisałaś to co zobaczyłaś.Pozdrawiam serdecznie.Fotka super.
kerion 2011-02-27
Gosiu ... czytam zawsze twe opowieści z zapartym tchem !!
Napisz w końcu książkę o tych górach i ludziach tam mieszkających i już odeszłych !! Na pewno znajdą się czytelnicy .
Wielki szacun za tę fotografię , bo kto wstałby o tej porze by zrobić zrobić ujęcie o wschodzie ... ja chyba nie ... Pozdrawiam serdecznie :)!!
sonyh50 2011-03-06
Przeczytałem opis do tej fotki i chcę Ci powiedzieć że:
teraz pochodź sobie po tych "górkach"i "kopcach krecich"
a jak już nie dasz rady chodzić to usiądź wygodnie
w "bujanym fotelu" i zacznij pisać książkę z tych Twoich
wędrówek,-bo to jak bym czytał urywek właśnie z takiej
książki-wspaniałe.
(komentarze wyłączone)
