(11)
SIERPNIOWY OGRÓD
Ogród swą barwą zajrzał w oczy
i choć dotyka ciepłem serca
z kroplą nostalgii przyszedł do mnie
by osiąść lekko w słowa wiersza .
Bo czuję jak mi niesie jesień
jakąś ukrytą w kwiatach smugą
małą tajemną ścieżkę odkryć
co smutku może być zasługą .
Chociaż się mgłami nie zasłonił
błękit przepuszcza między liście
i w czarodziejskie wizje zmienia
uśmiechy smaki osobiście .
Rozwiesił jednak pajęczynę
w której zabłysła kropla mokra
z refleksją siada między płatki
przed wiatrem kuląc swe ramiona.
Może wrażenie to jest z tego
że na krawędziach rdzawy płomień
zahacza złoto w rzeczywistość
- czasie jesieni tchnienie odmień .
Jeszcze nas ponieś w taniec czuły
dojrzalsze szepty chyl z nadzieją
odwagi światła nie zabieraj
dopóki sny się słońcem śmieją.
/Maryla/
https://www.reduction-image.com/mpeg-creation2/temp/92cb76bffc8e0cda14588000504234b2/indexweb.htm
