ANDRZEJ WRÓBLEWSKI

RECTO/VERSO
1948-1949
1956-1957

Andrzej Wróblewski (1927-1957) jest niewątpliwie jednym z najważniejszych polskich artystów XX wieku. To z jednej strony malarz zaangażowany w socrealizm, a z drugiej – autor eksperymentów formalnych z pogranicza abstrakcji i twórca niezwykle sugestywnej wizji wojny i degradacji człowieka. Jego bogata i niezwykle zróżnicowana twórczość powstała w bardzo krótkim czasie (niespełna 10 lat), w bardzo niespokojnych czasach.
Wystawa „Andrzej Wróblewski: Recto/Verso. 1948-1949, 1956-1957” skupia się na dwóch momentach jego twórczości: na samym jej początku, kiedy artysta wymyśla dopiero swój język malarski (1948-1949) i na samym jej końcu, kiedy, po okresie wiary i dobrowolnego podporządkowania się wytycznym stalinowskiego socrealizmu, próbuje on określić się na nowo: zacząć od nowa jeszcze raz (1956-1957). Oba te momenty połączone są w twórczości Wróblewskiego (pod względem tematu i formy) poprzez wyjątkowe podejście do wpisywania się tak w nowoczesność jak w awangardę, a liczne dwustronne obrazy i prace na papierze tworzone w tym czasie są materialnym znakiem jego rozdarcia pomiędzy politycznym zaangażowaniem a artystycznym eksperymentem.

Z katalogu wydanego do wystawy przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.