RUSAŁKA

Antonin Dvorzak
Opera w trzech aktach


Libretto: Jaroslav Kvapil

Dyrygent: František Babický
Reżyseria: Martin Otava
Scenografia: Ján Zavarský
Kostiumy: Aleš Valášek
Kierownik chóru: Josef Zadina
Asystent reżysera: Jana Ottová
Ruch sceniczny: Marika Hanousková
Dramaturg: Vojtěch Havlík
Przygotowanie muzyczne: Maxim Biriucov, Taťána Drybas

Wodník, wodny gnom - Pavel Vančura
Książę - Tomáš Černý
Rusałka - Věra Poláchová
Czarownica - Kateřina Jalovcová
Pierwsza nimfa - Vanda Šípová
Druga nimfa - Gabriela Kopperová
Trzecia nimfa - Petra Vondrová
Myśliwy, Gajowy - Jiří Kubík
Obca Księżna - Kateřina Šmídová
Kuchcik - Lenka Pavlovič

Orkiestra, Chór i Balet
Divadla F. X. Šaldy Liberec /Czechy/

Treść libretta:

Akt I Łąka nad brzegiem stawu

Trzy leśne nimfy drażnią się z Wodnikiem - władcą jeziora. Rusałka, jego córka, zwierza się ojcu, że zakochała się w Księciu, który przychodzi nad jezioro popływać. Chce dla niego przybrać ludzką postać, co według Wodnika nie jest dobrym pomysłem. Mimo to prowadzi ją do wiedźmy, Ježibaby i prosi o pomoc. Rusałka śpiewa pieśń do księżyca (Měsíčku na nebi hlubokém), żeby ten opowiedział Księciu o jej uczuciach do niego. Ježibaba postanawia jej pomóc; oznajmia jej, iż jako człowiek straci jednak zdolność mowy. Ponadto, jeśli Książę ją zdradzi, oboje zostaną na zawsze przeklęci. Rusałka przyjmuje warunki wiedźmy i wypija otrzymany od niej eliksir. Książę znajduje ją potem podczas polowania i zabiera ze sobą, czemu towarzyszy lament jej ojca i trzech sióstr.

Akt II Ogród u Księcia w zamku

Gajowy i jego bratanek, pracujący w kuchni, dowiadują się, że Książę zamierza poślubić niemą, bezimienną dziewczynę; podejrzewają czarną magię i wątpią w prawdziwość uczuć Księcia, który zdążył już nazbyt dobrze zapoznać się z zaproszoną na wesele Zagraniczną Księżniczką. Obca Księżniczka, zazdrosna przeklina parę; Książę odprawia Rusałkę. Wodnik zabiera ją z powrotem na swój staw. Zagraniczna Księżniczka, uzyskawszy uwagę Księcia, teraz nią gardzi.

Akt III Łąka nad brzegiem stawu

Rusałka prosi o ocalenie od nieszczęścia Ježibabę, która oznajmia, iż ocali ją od zguby, jeśli zdecyduje się na zabicie Księcia otrzymanym sztyletem. Odmawia, wrzucając sztylet do stawu. Rusałka staje się bludičką, duchem śmierci zamieszkującym głębiny stawu. Gajowy i Kuchcik rozmawiają z Ježibabą; twierdzą, iż to Rusałka zdradziła Księcia. Wodnik twierdzi, że to Książę zdradził rusałkę. Nimfy leśne, jej siostry opłakują jej los. Książę, szukający Rusałki, pojawia się nad jeziorem, gdzie wyczuwa jej obecność. Prosi ją o pocałunek mimo tego, że oznacza on śmierć i potępienie. Całuje ją i umiera. Wodnik oznajmia, iż jakiekolwiek poświęcenia są bezcelowe. Rusałka, wdzięczna Księciu za to, że pomógł jej doświadczyć ludzkich uczuć, posyła jego duszę Bogu. Sama powraca do głębin stawu jako demon ciemności.
źródło: Wikipedia