wracamy do lat dzieciństwa...

tak ja chcę znowu być małą dziewczynką, która ma słodkie warkoczyki, chodzi po drzewach, bije się z chłopcami i ma ciągle brudne kolana, od przewracania się...

fajne by było wrócić do tamtych dni bez troski.
nikt nie miał do nas wontów o wszystko.
całe spędzało sie na wałęsaniu po lesie, boisku czy w sadzie.
takie miłe, a już nie realne do spełnienia.
człowiek staję się coraz starszy.
dojrzewa.
przyjmuję nowe obowiązki, obarczając się nim coraz to bardziej i bardzieeeeej.
traci przez to ważne moment.
przestajemy być swobodni.
stajemy sie odpowiedzialni.
to niszczy naszą wyobraźnie, która staje sie tylko realnym myślenie, niczym więcej.

takie tam moje rozmyślania.

oczywiście dzisiaj znowu wcześniej w domu i luzik.
z matmy 4+ (z karnej kartkówki, bo przecież była przeze mnie xD ) i pałka z ciągów (tak dla równowagi ;p).
oj tam damy radę.
chyba.
nie wiem.
nie mam teraz za bardzo do tego głowy.
wolę iść na słońce.
ono jest dziś takie miłe.
ahhh jak ja je kocham.


na razie wam czus ;*