Miłego popołudnia!

Jesienna ławeczka

Jesień to czas dojrzałości, ona wszystko zmienia,
Jest w niej pora na brawurę i płoche marzenia,
Chęć na szalone zabawy z zatraceniem w tłumie,
Jak też na chwile samotne, spędzone w zadumie...

Kiedy kobierzec z liści pod stopami szeleści,
Gdy się więcej orzechów w kieszeniach nie mieści,
A jabłka wabią czerwienią i słodkim połyskiem,
Nadchodzi ochota by się podzielić tym wszystkim...

Ewa Adama skusiła, więc i nam się uda,
Pójść drogą, którą kicała wiewióreczka ruda,
Trzeba podbiec za płomykiem słoneczną aleją,
Ręka w rękę, z sercem nową bijącym nadzieją...

Pora roku nieważna, czy to jesień, czy zima,
Rozbudzonego uczucia nic już nie zatrzyma,
Wtedy żaden cel wytknięty nie jest za daleko,
Zaś na moment wytchnienia... tam... ławeczka czeka...

A: Ewa Alicja Słomska