jutro wigilia...

Trochę z poety..
A podobno jest gdzieś ulica
lecz jak tam dojść? którędy?
ulica
zdradzonego dzieciństwa,
ulica Wielkiej Kolędy.
Na ulicy tej taki
znajomy,
w kurzu z węgla, nie w rajskim ogrodzie,
stoi dom jak inne
domy,
dom, w którym żeś się urodził.
Ten sam stróż stoi przy
bramie.
Przed bramą ten sam kamień.
Pyta stróż: "Gdzieś pan był tyle
lat?"
"Wędrowałem przez głupi świat".
Więc na górę szybko po
schodach.
Wchodzisz. Matka wciąż taka młoda.
Przy niej ojciec z czarnymi
wąsami.
I dziadkowie. Wszyscy ci sami.
I brat, co miał okarynę.
Potem
umarł na szkarlatynę.
Właśnie ojciec kiwa na matkę,
że już wzeszła Gwiazda
na niebie,
że czas się dzielić opłatkiem,
więc wszyscy podchodzą do
siebie
i serca drżą uroczyście
jak na drzewie przy liściach
liście.
Jest cicho. Choinka plonie.
Na szczycie cherubin fruwa.
Na
oknach pelargonie
blask świeczek złotem zasnuwa,
a z kąta, z ust brata,
płynie
kolęda na okarynie:
Lulajże Jezuniu...

A teraz weselej:)

Śniegu po nerki
Wesołej pasterki
Prezentów moc
Sexu co noc
Pysznego bigosu
Gwiazdki z kosmosu
I udanego wskoku
do 2012 roku!
Wesołych Świąt wszystkim znajomym i tym, których może poznam kiedyś:)

i posłuchajmy 3-ki sprzed 10 lat:
https://www.youtube.com/watch?v=VZik0Cn8zlg