Pobyt w Zakopanem w latach 1906–1914 zaowocował wielką fascynacją Goetla -
Tatrami. Należał do prekursorów polskiego taternictwa, był członkiem Towarzystwa
Tatrzańskiego. Wytyczał nowe szlaki turystyczne, uczestniczył w pierwszych wejściach na
kilka tatrzańskich szczytów - w 1909 r. o mało nie przypłacił życiem wyprawy na Wielką
Buczynową Turnię. Góry przyczyniły się także do jego debiutu literackiego – publikował
poezje i relacje ze swych wspinaczek w czasopiśmie Taternik. Jego pierwsze próby pisarskie:
„Wycieczka jak się o niej nie pisze” (1912), „W Buczynowej Turni” (1911) i „Smrek wśród
głazów” (1914) były dojrzałymi utworami literackimi. Równolegle studiował architekturę w
Wiedniu i Monachium