Osiemnaście lat minęło
Jak piękny sen
Trosk mało nam przysporzyłeś
Dobrze ucząc się
Rodzinne wypady pod namiot
Wspominamy najmilej
Gdy dwa lata skończyłeś
I głodny bardzo byłeś
Matka chrzestna zamiast mlekiem
Karmiła ciebie kabanosem
Aby nie było cię widać
Bo byłeś bardzo nieśmiały
Ręcznikiem ciebie nakrywaliśmy
Gdy za potrzebą wołałeś
Kurczaka jemy rękoma
Lecz ty wołasz widelec i nóż
I razem z Ojcem chrzestnym jesz zgrabnie
By nie pobrudzić sobie rąk
Rosłeś bardzo szybko
Brata i kuzynów goniłeś wciąż
Chociaż odstawiali cię na bok
Ty ich szybko znalazłeś
I bawili się z Tobą też
Bardzo szybko nauczyłeś się czytać
Bo gdy bez brata zostawałeś w domu
Aby w jego gry na komputerze pograć
Literek z Koziołkiem nauczyłeś się wnet
Nasze wspólne planszówki
Zawsze był mały foch
Bo z Tatą wygrywać jest trudno
Chociaż dobrze ci szło
Twoje mówienie pięknie wyglądasz
Które mamie mówisz zawsze
Bo dla ciebie pięknie wyglądam
Nawet na twarzy w czarnej masce
Przyjaciół grono masz liczne
Gdy tylko nastolatkiem się stałeś
Nad jezioro 40 km rowerem pojechałeś
I już wtedy szybko nam dorosłeś
Przerosłeś już rodziców
Lecz w sercu „Mały” będziesz wciąż
Bardzo Kochamy Ciebie Oskarku
Tata Mama brat Dawid i Riko też