Mieniak tęczowiec

Mieniak tęczowiec (Apatura iris) - owad z rzędu motyli. Skrzydła o rozpiętości 60-75 mm. Skrzydła samca są z wierzchu czarno-brunatne z granatowym połyskiem, samicy czarno-brunatne bez połysku. Na wierzchu przednich skrzydeł czarna plamka (bez pomarańczowej obwódki), na tylnych skrzydłach biała przepaska.

Owady dorosłe można spotkać od końca czerwca do początku sierpnia. W odróżnieniu od większości motyli dziennych mieniaki tęczowce (i blisko spokrewnione z nimi mieniaki strużniki, mieniaki metis) żywią się nie nektarem, ale sokiem wyciekającym z ran na drzewach i płynami zawartymi w gnijących substancjach (także odchodach zwierzęcych). Podłużnie żeberkowane jaja są składane przez samice pojedynczo, na wierzchu liści pokarmowych gąsienic.

Gąsienice są zwężone z obu końców, intensywnie zielone. Posiadają charakterystyczne różki upodabniające je do bezskorupowych ślimaków. Żerują od sierpnia. Podstawową rośliną żywicielską jest wierzba iwa, uzupełniającymi wierzba szara i wierzba uszata. Gąsienica jest formą zimującą i wiosną kontynuuje żerowanie,

Przepoczwarczenie następuje pod koniec maja. Poczwarki przyczepione są do spodu liści.

Mieniak tęczowy spotykany jest w całej Europie Środkowej. Na zachodzie jego zasięg sięga południowej części Wielkiej Brytanii, na wschodzie Amuru.

Typowe biotopy tego motyla to lasy liściaste i mieszane.