Dudek

Jeden z oryginalniejszych naszych ptaków. Wyróżnia się gliniastopomarańczowym ubarwieniem z czarno-biało pręgowanym grzbietem i skrzydłami oraz czarnym ogonem z białą przepaską. Pstre ubarwienie jest szczególnie rzucające się w oczy u ptaka w locie, gdy wygląda jak ogromny motyl. Na głowie ma długi ruchliwy czub z czarno zakończonych piór, który rozpościera wachlarzowato w chwilach zaniepokojenia. Odzywa się donośnym, niskim "upupup". Długi dziób służy do wyszukiwania zdobyczy w ziemi. Młode dudki w gnieździe by przegonić intruza posługują się niezwykłą bronią w postaci cuchnącej cieczy wystrzykiwanej w kierunku wroga. Z tego powodu gniazda dudka czasem nieprzyjemnie pachną.
miejsca
Cały niżowy obszar kraju
siedlisko
Skraje lasów, aleje drzew wzdłuż dróg i rowów w pobliżu terenów otwartych, rozległe polany leśne, obrzeża osiedli
liczebność
Nieliczny lub bardzo nieliczny ptak lęgowy
gniazdo
W dziupli wypróchniałego drzewa lub w szczelinie budowli, bez wyściółki
lęg
5-7 szarawych lub oliwkowych jaj. Wysiadywanie: 18-20 dni. Młode opuszczają dziuplę po 24-27 dniach
pokarm
Duże owady (chrząszcze, muchy, pasikoniki itp.) oraz ich larwy i poczwarki, a także dżdżownice
wędrówki
Wędrowny. Przylot: IV, odlot: VIII-IX
ochrona
Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej, zagrożony utratą siedlisk w wyniku usuwania dziuplastych drzew, zarastania pastwisk i łąk po zaprzestaniu wypasu oraz niszczenia owadów środkami chemicznymi