Twierdza w Kamieńcu Podolskim w końcu
XVw. stała się ostatnią zaporą przed atakiem
tureckim. Na początku XVIw.na jej utrzymanie
przeznaczano sumy należne papieżowi
Juliuszowi II z tytułu świętopietrza. Jedna z
baszt nosiła dlatego nazwę Julka. Mury Starego
Zamku najeżono 12 wieżami ibasztami m.in.
Lacką, Kołpak, Tęczyńską. Na początku XVII
wieku wzniesiono przy dawnej kamiennej
twierdzy tzw. Nowy Zamek, lepiej dostosowany
do nowożytnych prawideł sztuki wojennej. W tym
stuleciu trzykrotnie atakowali twierdzę Turcy: w
1621, 1633 i 1672 roku. Dopiero za tym trzecim
razem twierdza i miasto skapitulowały i
rozpoczęła się 27-letnia okupacja turecka.
Traktat Karłowicki w 1699r. zwrócił te ziemie
Rzeczpospolitej. W XVIIIw. twierdza pełniła
głównie funkcje więzienia stanu. Działo się tak
także po zagarnięciu Podola przez Rosję w II
Rozbiorze Rzeczpospolitej w 1793r.