Biała Tarnowska to piękna, wciąż jeszcze dzika rzeka południa Polski. Jest największym po Popradzie prawostronnym dopływem Dunajca. Źródła Białej znajdują się na stokach góry Lackowej pomiędzy Krynicą-Zdrojem a Wysową – tuż przy granicy ze Słowacją.
Długość rzeki to około 105 km z czego większość (ku mojej wielkiej radości) ma charakter typowo górski. Odcinek od źródeł do miasta Ciężkowice charakteryzuje się ostrym nurtem i głębokością od 20 do 120 cm w najgłębszych dołkach. Liczne są głębokie rynny, spienione przelewy, zakola i urwiska na brzegach. Woda często płynie bezpośrednio po skałach, których zresztą nie brakuje w okolicy – świadczy o tym chociażby obecność rezerwatu „Skamieniałe Miasto” gdzie znajdują się ogromne głazy zbudowane z piaskowca ciężkowickiego mające około 30 mln lat. Brzegi rzeki są obficie porośnięte lasem więc podczas wędrówek wzdłuż rzeki łatwo o spotkanie z jeleniem, sarną czy przeprawiającym się na drugi brzeg dzikiem. Ale wróćmy do wody – najczęściej łowioną przeze mnie rybą na tym docinku jest kleń, tuż za nim pstrąg, licznie występuje też świnka, czasem brzana, można także spotkać się z lipieniem.