Bociany czarne

Charakterystyka gatunku

Bocian czarny Ciconia nigra, w odróżnieniu od powszechnie znanego bociana białego, jest ptakiem dużo rzadziej spotykanym i unikającym towarzystwa człowieka. Jego potoczna nazwa to hajstra. Jest nieznacznie mniejszy od swego krewniaka i osiąga maksymalnie 100 cm długości ciała oraz 190 cm rozpiętości skrzydeł. Ubarwienie tego gatunku jest negatywem bociana białego. Upierzenie ma czarne z metalicznym, zielonkawym i purpurowym połyskiem. Brzuch, pokrywy podogonowe i pierś są białe, co ułatwia odróżnienie tego gatunku w locie od bociana białego, u którego widoczne są wyraźnie kontrastujące czarne lotki. Dorosłe ptaki mają nogi, dziób oraz skórę wokół oczu intensywnie czerwone. Dymorfizm płciowy prawie nie występuje, choć przeciętnie samce są nieznacznie większe od samic.

Bocian czarny jest ptakiem wędrownym, spędzającym okres zimy w Afryce (m.in. Libanie, Sudanie i Etiopii). Migrację jesienną podejmuje od sierpnia do września, natomiast z zimowisk powraca w marcu i kwietniu. W okresie lęgów bociany czarne łączą się w monogamiczne pary i zajmują rewiry, których powierzchnia może wynosić od 50 do 150 km2. Gniazdo zakłada na starych i mocnych drzewach, najczęściej dębach, sosnach i olchach, w górach także na bukach. Ptaki zazwyczaj korzystają z niego przez kilka lat. Gniazdo budowane jest przez oboje partnerów. Samica składa średnio 3-5 jaj, które wysiadywane są przez oboje rodziców. Młode lęgną się nierównocześnie i w przypadku niedostatku pokarmu najmłodsze i najsłabsze pisklęta bywają zabijane lub wyrzucane z gniazda. W ciągu roku para wyprowadza jeden lęg.
Środowisko lęgowe:
Bocian czarny gniazduje z dala od siedlisk ludzkich. Preferuje duże kompleksy leśne ze znacznym udziałem terenów podmokłych i zabagnionych. Wybiera tereny, w sąsiedztwie których znajduje dogodne warunki do żerowania - stawy rybne, łąki oraz doliny rzek.https://www.strefowe.lto.org.pl/index.php?id=22