…Tyle ziemskich dróg za nami…tyle radości ze schodów pokonanych…Człowiek przesiąknięty jest do szpiku przekonaniem, że żyć to znaczy iść…I choć razu pewnego nogi nieść przestaną...to właśnie wtedy, na wieczną chwilę oczy zamkniemy, by móc oderwać się od ziemi i w swoisty dla nieba sposób dalej Żyć…i na nowo iść…lub płynąć obłokami...