oczekująca jedna osoba

Cichy ciemny wieczór co wiatrem zakręca liście
Na krawędzi peronu tylko kamyki połamane
Ostrożnie kroczę zważając na trawę co je porasta
Gdzieś w oddali szczekanie psa i lampy w oknach zapalone
Srebrna poświata, przemykające cienie i deszcz
który padać zaczyna i ślady zmazuje
Stary, wiszący zegar zatrzymany na godzinie odjazdu
Złamany kwiat w dłoni, niewręczony
Jeszcze raz otwieram drzwi, zakurzona, brudna podłoga
Rzucam na talerzyk kolejną monetę
i mijam zdziwione spojrzenie spod chusty
Brudne płytki na ścianach, gołe żarówki
i kolejne drzwi których nie dało się zamknąć
Mokre ślady stóp rozciągnięte i rozmazane
Przesuwam palcami napisy nowe na ścianach
Czas dopisać swój i wracać
płosząc spod nóg szare, dworcowe koty

akl540 2008-11-08

Cóż za radosna fotka... nareszcie:-)))

strefqa 2008-11-08

Podoba mi się ten tekst.
:)
Jedna oczekująca plus jeden obserwator.

edyta27 2008-11-08

Ładne zdjęcie i piękny wiersz :)) miłego wieczoru :)))

vivia 2008-11-08

Dziękuję i pozdrawiam :)

enklawa 2008-11-08

oooo Myszo jak się ciesze że nie ma powalającej krytyki ... buźka za to ... Galleo i Asiola się nie dowiedzą :P

ps. cholera u Ciebie jak zwykle nie ma co krytykować ;(

tfarda 2008-11-09

powiedziano mi kiedyś "nie warto czekać, gdy widzisz oddalający się punkt". Wtedy nie wiedziałam, jak wielką mądrość kryją te słowa. Tylko, czy czekanie jest oglądaniem się za siebie?...Czy doganianiem tego co przed?...;).

pozdrawiam;)