Margaret Tacher
urodziła się w 1925 roku w Anglii w rodzinie mieszczańskiej. Rodzice byli metodystami i w tym duchu wychowywali córkę. Na uniwersytecie w Oxfordzie ukończyła prawo i chemię.

Od czasów studiów związana była z Partią Konserwatywną. Z jej ramienia w 1959 r. została posłem do Izby Gmin. W rządzie jej przywódcy Edwarda Heatha /1970 - 1974/ była ministrem oświaty. Po przegranych przez partię wyborach do parlamentu w 1975 r. została jej przewodniczącą. Od 1979 r. trzykrotnie pod jej przewodnictwem partia wygrywa wybory do Izby Gmin. Konsekwencja działania tak w sprawach wewnętrznych jak i w polityce zagranicznej Wielkiej Brytanii spowodowała, że obdarzono ją tytułem "żelaznej damy".

Przez ponad jedenaście lat stała na czele rządu Jej Królewskiej Mości. W sprawach wewnętrznych, pomimo wielomiesięcznych strajków, głównie górników, ograniczyła uprawnienia związków zawodowych. Sprywatyzowała wiele państwowych przedsiębiorstw i instytucji użyteczności publicznej. Na arenie międzynarodowej wspierała politykę Stanów Zjednoczonych dążących do ograniczenia wpływów ZSRR w Europie Wschodniej jak i w krajach Trzeciego Świata. W 1982 roku zwycięsko zakończyła wojnę z Argentyną o Wyspy Falklandzkie /Malwiny/. Ostro skrytykowała fakt wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. Oficjalnie i poprzez różne organizacje wspierała działalność opozycji solidarnościowej w Polsce. Po 1989 r. udzieliła poparcia odradzającej się demokracji w Polsce. 4 listopada 1988 r. jako premier rządu przebywała oficjalną wizytą w Gdańsku. Złożyła kwiaty na Westerplatte, zwiedziła Gdańsk, a w Ratuszu Głównym Miasta spotkała się z władzami Gdańska. W części nieoficjalnej, na plebanii kościoła św. Brygidy w czasie obiadu wydanego na jej cześć przez ks. prałata H.Jankowskiego, odbyła rozmowy z Lechem Wałęsą i innymi przywódcami podziemnej Solidarności.