Cud stajenki

Po wymalowanych
na kartonie górach
wiatr śniegu nie przegania,
nie mruczy, nie hula;
Plastikowe jodełki
nie są wonnym lasem,
stary pasterz w kożuchu
nie zaśpiewa basem;

Anioł w sztucznych brylantach
nad szopką nie wzleci,
gwiazda gwieździstym światłem
bez prądu nie świeci;
Owce ciche,
gipsowe grzecznie stoją w kątku,

Trzej Królowie się
sztywno kłaniają Dzieciątku
i tylko siano pachnie
w żłóbku rozesłane...
Czemu więc oczy płoną
jak zaczarowane?
Czemu echo powtarza
śpiew dzwonków pasterskich?

Dlaczego wkoło słychać
szelest piór anielskich?
Skąd płynie dziwne ciepło,
co świat zimą grzeje?
Czemu złocistym blaskiem
mrok nocy jaśnieje?
I skąd w duszy radości
najczystsze strumienie?
Cud cudów!
W głębi serca Boże Narodzenie.

/Renata Strug /