Wycieczka w poszukiwaniu wiosny...

Wszyscy czekają,
by wdzięki twe chwalić,
i swoje odkryć,
by je podziwiano,
a ty się szlajasz
po zimowych drogach,
bo tak bez gustu
w zimno cię odziano.
Chcemy cię widzieć:
piękną i wspaniałą,
z ciepłem, radością
i kwiatów pąkami,
byś rozgrzewała
wyziębione serca,
i odurzała swymi zapachami.

Czemu się spóźniasz
nasza wiosno miła,
przecież wiesz dobrze,
że robisz nieładnie,
czy cię po drodze
zatrzymał ktoś może,
licząc: że więcej
dla niego przypadnie.

Przecież dokładnie
znasz ty swoją rolę,
i wiesz ile dusz,
do ciebie wciąż wzdycha,
bez twego czaru
brakuje radości,
bo ją chłód w pustkę
gdzieś od nas odpycha.
/z netu/