(8)
Azay-le-Rideau to urocza rezydencja na wysepce na rzece Indre. Honore de Balzac nazwał zamek \"brylantem osadzonym w Indre\", które to stwierdzenie wspaniale obrazuje harmonię i piękno budowli. W średniowieczu ziemiami dzisiejszego departamentu Indre-et-Loire władał Rideau d\'Azay. Jego siedziba stała na miejscu dzisiejszej budowli. Uległa ona spaleniu w 1418 r. podczas wojny stuletniej. Podobno przejeżdżający po tym terenie orszak przyszłego króla Karola VII został zaatakowany, lub, jak podają inne źródła, obrażony, przez stacjonujący tam garnizon burgundzki. Karol kazał Burgundów wymordować do nogi a siedzibę spalić. Pamięć po rzezi i zniszczeniu utrzymywano w nazwie miejscowości funkcjonującej do XVIII w. - Azay-le-Brule. Zamek renesansowy wzniesiono w latach 1518-1527 na polecenie Gillesa Berthelota, którego żona - Philippa Lesbathy - osobiście nadzorowała budowę. Początkowo przewidziano budowlę na planie czworoboku, ale powstały jedynie dwa skrzydła. Berthelot stracił swoją pozycję na dworze po aferze związanej z jego kuzynem, Jacquesem de Baune, straconym za defraudację państwowych pieniędzy, a w związku z grożącym mu niebezpieczeństwem opuścił Francję. Jego posiadłość król Franciszek I przekazał kapitanowi swojej gwardii przybocznej - Raffinovi. Później właścicielami były rody de Lusignan, le Berihgem, Vasse. Dobudowały one kaplicę, zabudowania gospodarcze i kaplicę. Zamek przyjmował Ludwików XIII i XIV. W XIX w. Azay-le-Rideau przeszedł we władanie markiza de Biencourt. Przebudowano wtedy dwie wieże w narożach skrzydeł, nie bacząc na to, że jedna z nich była pozostałością po dawnej warowni. W lutym 1871 r. stacjonował tu książę Pruski - Fryderyk Karol. W początkach XX wieku Biencourtowie postanowili pozbyć się posiadłości, a nabywca z kolei w rok później odsprzedał ją państwu. Po odrestaurowaniu budowli przeznaczono jej wnętrza na Muzeum Renesansu.
źródło:TraVelPort
dodane na fotoforum:
