LEGNICA

W 1837 r. oficjalnie założono w Legnicy drugi w czasach nowożytnych cmentarz żydowski, choć pierwszy pochówek odbył się tam już w 1834 roku. Grunt pod założenie nowego cmentarza zakupił i podarował gminie żydowskiej Raphael Prausnitzer. Cmentarz położony był w południowo-zachodnim narożniku cmentarza wielowyznaniowego i zajmował teren między ul. Wrocławską i Cmentarną. Uroczyste otwarcie nowej nekropolii nastąpiło 30.11.1838 roku. Na cmentarzu z inicjatywy rabina Moritza Landsberga wzniesiono w 1877 r. dom przedpogrzebowy w stylu neoromańskim. W 1891 r. cmentarz został powiększony w kierunku północnym i uzyskał powierzchnię 0,76 ha. Powiększano go jeszcze w 1923 r. oraz po 1945 roku. Obecnie jego powierzchnia wynosi 1,02 ha. Cmentarz nie uległ poważniejszym zniszczeniom w czasie II wojny światowej, jest jednym z lepiej zachowanych obiektów tego typu na Dolnym Śląsku. Zachowało się na nim ok. 500 nagrobków, z czego najstarsze pochodzą z lat 1835–1838.

Na cmentarzu zostało pochowanych wielu znakomitych żydowskich mieszkańców Legnicy: rabini dr Moritz Landsberg i dr Moritz Peritz, adwokat Max Fronzig czy kupiec Louis Danziger. Znajduje się na nim także symboliczny grób żołnierzy żydowskich, którzy polegli na frontach I wojny światowej. Od końca II wojny światowej cmentarz jest użytkowany przez społeczność żydowską, która osiedliła się w Legnicy po 1945 roku.

(www.sztetl.org.pl)