Paź Żeglarz

Paź (witeź) żeglarz (żeglarek). Gatunek zamieszkujący południową i część środkowej Europy, północną Afrykę oraz zachodnią i środkową Azję. Północna granica jego zwartego zasięgu występowania przebiega przez środkową Polskę i Saksonię. Był notowany w środkowej Szwecji i w Anglii, ale były to jedynie osobniki migrujące. W Alpach paź żeglarz występuje do wysokości 1600 m n.p.m. Na wschód dociera przez Anatolię i Zakaukazie aż po Iran i zachodnie Chiny.

Żeglarz jest większy od pazia królowej. Długość skrzydła przedniego przekracza 50 mm. Ubarwienie skrzydeł żółte z czarnym deseniem poprzecznych dłuższych i krótszych przepasek. Wzdłuż brzegu zewnętrznego skrzydeł tylnej pary występują cztery jasnoniebieskie, pół księżycowate plamy i u wierzchołka skrzydeł pomarańczowa plama ograniczona od dołu czarną plamą z niebieską źrenicą. Spód skrzydeł ubarwiony tak jak wierzch.

Pojawia się w jednym, a w ciepłe lata w 2 pokoleniach, które zawsze wydaje w Alzacji i Dolinie Menu. Lata od maja do czerwca, a czasem i w sierpniu. Motyle drugiego pokolenia są większe i różnią się od wiosennego jaśniejszą barwą odwłoka.
Świeżo wylęgłe gąsienice są ciemne, ozdobione dwiema większymi i dwiema mniejszymi plamami na grzbiecie, później stają się zielone z żółtym paskiem na grzbiecie i bocznymi paseczkami podobnej barwy.
Występuje w lasach liściastych, ogrodach oraz obszarach zarośniętych niskimi krzewami roślin żywicielskich preferując suche, kserotermiczne stanowiska.
Polifagiczne gąsienice żerują na tarninie, śliwach, gruszach, ponadto na głogach, czeremsze, czarnym bzie, jabłoniach, brzoskwiniach i innych drzewach owocowych. Gąsienice drugiego pokolenia pozostają zielone do czasu przepoczwarczenia. Gąsienica przed przepoczwarczeniem przybiera kolor ochrowożółty.
Poczwarka letnia jest zwykle zielona, zimująca - brunatna. Większość zimujących poczwarek pada ofiarą drapieżców i pasożytów.