pierwotnie pw. Krzyża Św., wybudowany został w stylu neogotyckim wg projektu Heinricha Seelinga na przełomie XIX i XX w. dla wspólnoty ewangelików w Bydgoszczy. Budowę ukończono w 1901 r. Powstał on na miejscu dawnego zamku Kazimierza Wielkiego z XIV w.
Kościół jest wzorowany na motywach późnego gotyku ceglanego, z charakterystycznymi dla zborów emporami. Jest on jednonawowy, z węższym prezbiterium od wschodu, zamkniętym trójbocznie. Do boków prezbiterium przylegają symetrycznie rozmieszczone aneksy. Od zachodu znajduje się wysoka wieża zwieńczona iglicą, ujęta szczycikami i narożnymi wieżyczkami. Elewacje obiega ceglany fryz kordonowy. Wnętrze nakryte zostało sklepieniami kryształowymi z gurtami. W fasadzie znajduje się bogato profilowany portal, zamknięty trójkątnym szczytem z wimpergą. Elewacje urozmaicone są ostrołukowo zamkniętymi blendami i oknami o różnych wykrojach, szczyty zdobione sterczynami. Korpus i prezbiterium przekryte są dachami dwuspadowymi. W prezbiterium znajduje się obraz patrona kościoła – św. Andrzeja Boboli – będący kopią obrazu z poznańskiego kościoła jezuitów.
dodane na fotoforum: