W kiosku - wiersz

W kiosku
Siedzę tu w kiosku sam jak palec
i do śmiechu nie jest mi z tym wcale.
Humor gdzieś straciłem,
a może po drodze gdzieś go zgubiłem?
Nikt nie chce mnie pocieszyć,
a z resztą czym tu się cieszyć?
Klientów wciąż brakuje,
ja senny się czuję,
ludzie towar wybrzydzają,
gdyż za duży wybór mają,
ceny im też nie pasują
i nawet w kiosku promocji oczekują.
Prasy teraz ludzie mało czytają,
bo internet w domu mają.
Tam bierzące są wiadomości
i nawet strony o miłości.
chusteczki, gumy do żucia i zapałki wciąż sprzedaje
i przez to nerwowy się staje.
Co z tego,że towarów mi ubywa,
jak w kasie prawie gotowki nie przybywa.
Karty telefoniczne też o małych nominałach klienci kupują,
za 100 i 15o – takie ignorują.
Tyłek już od siedzenia mnie boli
i nie mam od nikogo wsparcia w tej niedoli.
Kiedyś mnie żona w kiosku zastępowała,
niestety po wypadku rady teraz by nie dała.
12 godzin tak mi się dłuży
i czasem sen uporczywie mnie nuży,
a klient nieraz z tego się śmieje,
gdy głowa do dołu mi się chwieje.
Ja wolałbym 8 godzin pracować
i gdy nadejdzie lato – też urlopować.
Chciałbym mieś wolne soboty i niedziele.
Czy ja wymagam tak wiele ?

dodane na fotoforum:

• Garnkowicze
• Wiersze
• Moja osoba
• Słowo i obraz
• Moje rymy
• Fotki garnkowiczów
• Ludzie
• Toja
• Wiersze rawiaka
• Mężczyźni
• Portret
• Portrety
• Twarze
• Włodek
• urodzeni 1963
• Okularnicy