Pomyłka - wiersz

Pomyłka

Moje życie z dnia na dzień puste się staje
i tak jak śnieg na wiosnę taje,
tak znikają moje pragnienia,
tak znikają moje marzenia.
W me życie obojętność się wkrada
i nic też mi się nie układa.
Żyję tylko dla bliskich mi osób,
ale jak znaleźć na optymizm sposób?
Jak z takiego życia się radować,
gdy jak wół często trzeba harować.
Jak z takiego życia się cieszyć?
Jak na innych w myślach blużniąc nie grzeszyć?
Ludzie są nie do zniesienia,
ludziom charakter na gorsze się zmienia,
ludzie są chamscy, zawistni i zazdrośni,
brak im kultury, brak im miłości.
Polacy że wierzą w Boga tylko udają
i bliżnim często świnie podkładają,
dla nich głównie liczy się kariera
- która do forsy drzwi im otwiera.
Poszanowanie, honor, duma – to egzaminu nie zdaje!
Buta, pycha i arogancja priorytetem się staje!
Dlaczego naród „wierzący” tak postępuje?
Dlaczego niejeden uczciwy samobójstwem problemy rozwiązać próbuje?
Dlaczego Bóg (jeśli istnieje)
nie zwraca uwagi na to co się tu dzieje?
Kiedyś było „Bóg, honor, Ojczyzna”,
a teraz na topie „forsa, chamstwo, łatwizna”.
Ja tak nie potrafię żyć,
ja nie potrafię obłudnym być.
Wiem też, że nie jestem bez wad
i wiem że zbyt nerwowo reaguję na otaczający mnie świat,
ale wkurza mnie chamstwo i ignorancja,
wkurza mnie też do zachowania młodzieży dorosłych tolerancja.
Pewnie na „górze” się pomylono,
że w tych czasach mnie umieszczono!

Rawa Mazowiecka 12.11.2009

dodane na fotoforum:

• urodzeni 1963
• Garnkowicze
• Toja
• Moja osoba
• Słowo i obraz
• Wiersze
• Obraz i słowo
• Wiersze rawiaka