Gdzieś na granicy nieba z ziemią w listopadowy chłodny poranek
tej najpiękniejszej z mych jesieni zjawił się mały cud człowieczy
trzynaście lat wtedy cię pierwszy raz ujrzałam nikt więcej nie mógł mnie już urzec
tylko twarzyczka twoja mała trzynaście lat będziesz miała
lecz dla mnie wciąż jesteś malutka jakbym cie piersia znów karmiła a ty trzymała mnie za kciuka czasami nie wiem co mam pisać jak mam powiedzieć to co czuję Ty umiesz czytać między wierszem a resztę miłość niech zrymuje... Kocham Cię