Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać. Taka samotność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od samego życia. Zamyka się w sobie.
dorciad 2013-11-06
Witam...wooooooooow,.......cos pieknego.........dziekuję za piekne wiersze.......pozdrawiam..........
archaii 2013-11-06
jak zycie....raz spokojne a kolejnego dnia wzburzone....
tenia45 2013-11-06
Życie jak morze -czasem spokojne ,wyciszone
innym razem wzburzone jak fale spienione...
anyya 2013-11-07
Słuszna myśl...prawdziwe słowa:))) fotka bardzo dobrze je obrazuje....
dziękuję za miłe wpisy wierszem pisane,ładne:)))))