(1)
ul. Krakowskie Przedmieście
Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca (Kościół karmelitów bosych, kościół pokarmelicki, kościół seminaryjny) został zbudowany w latach 1661-1681 w stylu barokowym wg projektu Isidoro Affaita starszego dla karmelitów bosych. (zakon pustelniczy i klauzurowy, przybyli do Polski w 1617 roku, a do Warszawy w 1634 roku, wtedy rozpoczęto budowę klasztoru)
Pierwotna, barokowa fasada kościoła nigdy nie została ukończona, w latach 1762–1780, dzięki funduszom Karola Stanisława Radziwiłła, fasada została przebudowana wg projektu Efraima Szregera w stylu klasycyzmu. To pierwsza, kamienna fasada w stylu klasycyzmu w Rzeczypospolitej.
1 września 1705, rozpoczęły się w klasztorze rozmowy o pokój pomiędzy Polską i Szwecją (pomiędzy Stanisławem Leszczyńskim a Karolem XII), które zakończyły się podpisaniem w nim przymierza 18 listopada 1705 r.
Klasztor karmelicki skasowano zaraz po powstaniu styczniowym, a budynek przejęło seminarium duchowne, które w 1925 roku dobudowało w północnej części neoklasycystyczną bibliotekę wg projektu Konstantego Jakimowicza
Główne wejście zdobi wykuty z czarno-zielonkawego marmuru portal, nad nim umieszczony jest kartusz z herbem Radziwiłłów (czyli trąby radziwiłłowskie) przypominający o fundatorze fasady. Kondygnację wyżej umieszczone są dwie dzwonniczki kształtem nawiązujące do kadzideł, z nowymi dzwonami z 2000 roku. Na tym samym poziomie umieszczone są figury św. Teresy z Avila oraz proroka Eliasza, a ponad nimi zamienione miejscami medaliony z ich popiersiami.
Kościół nie został zniszczony podczas II wojny światowej i jest całkowicie autentyczny
Po wojnie do czasu odbudowy katedry św. Jana kościół Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca pełnił rolę prokatedry
Obecnie potocznie zwany kościołem seminaryjnym gdyż pełni funkcję kościoła Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie
dodane na fotoforum:
