Mojego autorstwa ;)

I znowu się budzę
Bez nadziei na to by mogło być lepiej
Otwieram prawie martwe już powieki
A za oknem widzę znowu chmury na niebie

Ktoś kiedyś powiedział
Że to życie nie jest nic warte
Lecz czasami zauważam
Płomyk szczęścia o którym tak marzę

Chwilami czuję się potrzebna
Ale to uczucie zbyt szybko znika
Bo w mym sercu jest wciąż ból i cierpienie
Więc pozostaje z tym sama

I co tu robić
Gdy łzy same lecą nocami
Zasnąc nie potrafię
Bo wciąż walczę ze wspomnieniami

Więc znowu upadam
Bezsilna wobec okrucieństwa świata
I proszę oddajcie mi skrzydła
Bo zapominam już jak się lata