(0)
qwerta2 2010-11-22
Życie
W całej swej rozciągłości
ma bieg pełen wdzięku,
piękna i radości.
Choć nieraz bywa
pochmurne jak niebo,
burzliwe jak morze,
kapryśne jak dziecko.
Ma swe blaski i cienie,
wciąż idzie naprzód,
pozostawia wspomnienie.
W pełni swej dojrzałości,
płodzi nowe życie
które powstaje
w obliczu miłości.
A kiedy jest u kresu sił
i serce się z niego wydziera,
potrafi żyć tylko wspomnieniem.
W końcu całun je zabiera.
