Kwiat paproci

Dzisiaj w nocy zaczyna się nasze prastare słowiańskie święto Noc Kupały

Goreją Wici
Goreją wici w czas rokowy
Dziś znów – jak przed tysiącem lat,
Posłanie niosą Masławowe,
I budzi się słowiański świat.
Słowiańska czestna wiara nasza,
My z tych co Lech,Siemowit,Krak,
Nie nam zamorskich znać mesjaszy
I drogi nam Swaroga znak.
A człowiek miarą jest wszechrzeczy,
Nic ponad naszą myśl i dłoń!
Z klęczeństwa Polak się uleczy,
Na zaćmę krzyża ma już broń.
Odzyszcze Naród własną duszę
I sobą znów zapragnie być,
Koło historii drgnie – i ruszy,
Bezdziejów gnuśnych zerwie nić.
Życie człowieka – to zadanie,
Spełnia się poprzez trud i znój.
Dzieło – to twoje powołanie,
Dzielnym niech będzie żywot twój!