Katedra w Mediolanie

Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie (wł. Duomo St. Maria Nascente di Milano, w dialekcie lombardzkim – Dom de Milan) – gotycka marmurowa katedra, jedna z najbardziej znanych budowli we Włoszech i w Europie. Należy do największych kościołów na świecie (długość – 157 m, szerokość – 93 m. Również witraże w chórze katedry, należą do największych na świecie. Dach katedry, ozdobiony 135 sterczynami, rzeźbami i gargulcami, dostępny jest dla turystów (schody lub winda). Widać z niego panoramę miasta, a przy dobrej widoczności Alpy. Brązowe drzwi wejściowe ozdobione są płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny z życia Maryi, św. Ambrożego i dziejów miasta. W górnych rzeźbieniach (maswerkach) okien apsydy dopatrzeć się można herbu Viscontich – węża połykającego człowieka.
Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu znajduje się wieżyczka, zwieńczona widoczną z daleka, złoconą figurą Madonny. Mieszkańcy Mediolanu nazywają ją La Madonnina i wspominają w nieoficjalnym hymnie miasta \"O mia bela Madunina.\"
W posadzce katedry znajduje się mosiężna linia obrazująca południk przechodzący przez Mediolan. W korelacji z umieszczonym w sklepieniu niewielkim otworem, przez który światło słoneczne pada na tę linię, można określić najwyższe położenie słońca – południe.
Skarbiec położony poniżej ołtarza głównego zawiera wiele średniowiecznych wyrobów ze złota i srebra. Cyt. Wikipedia