Nie żyją ci, dla których dzień jest \"jak co dzień\". Pozornie stąpasz tą samą aleją i dociera do twoich nozdrzy woń wczorajszych kwiatów, jutro już przekwitłych. Pozornie. Każda płyta chodnikowa o minutę starsza. Ciało o minutę bliżej ku rozkładowi. Inne dziś pragnienie umierania. Niby ci sami ludzie wokół, a nie jednaki teraz wymiar wyjątkowości ich kołnierzyków, włosów i nadgarstków.