...

Ktoś powtórnie otworzył oczy
strzepał ziemię świeżą z odzieży
posłyszawszy niegdysiejsze słowa
podparte tamtejszą melodią
Ktoś wiecznie żywy twórczością
Przeskoczył życie i drzeworytem zamarł
w młodych uszach, sercach, gardłach...
Jednym zapadł w głowach dziełem...
Inny ktoś odnalazł zgubione skrzydła
w tych słowach podpartych dźwiękiem
w pamięci zapisał odłamek tworu
nic nie wiedząc o śmierci ponosić chciał je dalej
ojczystymi usta
panienka blada jednakże postawiła pieczęć zaskoczenia
"szkoda" szepnęły gardła, podchwyciły uszy, serca...