Kościół pw. Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława Biskupa i....

Nadeszły jednak gorsze czasy. Bogate żniwo zebrała zaraza, nękająca ludność w latach 1653 - 1661. Liczba ludności zmniejszyła się o 66%. Lustracja z 1661r. tak opisywała demografię miasta: “Bywali przedtem w tym mieście osiadłych domów 300. Natenczas nie masz, osiadłych tylko 24”. Pleban katolicki pisze, że po wojnach i zarazach w jego parafii zostało zaledwie 60 katolików. W 1616r. w Narwi pracowało 135 rzemieślników, natomiast w 1661 zanotowano: “Rzemieślników żadnych w tym mieście nie masz, tylko 2 rybaków, którzy teraz żadnego dworowi nie czynią pożytku.”
Zapewne w czasie działań wojennych został zniszczony trójczłonowy most, którego jedną część mieszczanie odbudowali w 1665r. na rozkaz króla Jana Kazimierza.
Po wojnach podjęto działania zmierzające do przywrócenia stanu zasiedlenia i odbudowy gospodarczej. Wkrótce nowe zniszczenia, głód i zarazy przyniosła wojna północna (1700 - 1721), w której przeciwko Szwecji walczyły Rosja, Dania i Saksonia.
W końcu XVII i XVIII w. nasiliły się trwające latami spory między starostami a mieszczanami o grunty i podatki. Zły stan gospodarczy miasta i starostwa narewskiego sprzyjał łamaniu prawa. W 1767r. króla Stanisław August potwierdził przywilej nadany w 1529r. przez Zygmunta I na korzystanie z prawa magdeburskiego oraz skierował list “sławetnemu burmistrzowi, wójtowi, rajcom, ławnikom i całemu pospólstwu”, w którym pisze: “Doniesiono nam, jako wy nie zważając na zakazy zwierzchności starościańskiej, lasy przedniejsze i drzewo co najcenniejsze potajemnie za granicę wywozicie. Przekazujemy przeto i surowo napominamy was: abyście odtąd nie ważyli się lasów przedawać i drzewo za granicę wywozić, ale tylko na swoją gruntową potrzebę i to za wiadomością zwierzchności starościańskiej, która nam według potrzeby na opał i budowę udzielać powinna.”
Po trzecim rozbiorze Polski Narew znalazła się w zaborze pruskim. Według statystyki pruskiej w 1799r. miasto miało 12 ulic, 95 domów (w tym ratusz, kościół - odbudowany w latach 1738 - 1748 i cerkiew), 130 placów do zabudowy. W mieście znajdowała się 1 cegielnia, 1 szynk, 4 browary, 4 gorzelnie i 28 studni. Liczba mieszkańców wynosiła 425 osób, w tym 7 Żydów. Odnotowano 1 urzędnika magistrackiego, 8 policyjnych, 4 duchownych, 16 rzemieślników. W Narwi rozlokował się oddział 2 regimentu Bośniaków von Guntera liczący 10 osób.
W XIXw. Narew była mało znaczącym, zubożałym miasteczkiem. W 1807 roku obwód białostocki został przyłączony do Rosji i w następnym roku 18 lipca, Narew otrzymała status miasta nieetatowego. W 1842r. obwód białostocki został włączony w skład Guberni Grodzieńskiej. Po likwidacji unii, majątek unickiej cerkwi przeszedł w posiadanie cerkwi prawosławnej. W 1864r. w Narwi żyło 1180 osób. W mieście były Rada Miejska, Ratusz, Sąd opiekuńczy, 3 sklepy, 3 jadłodajnie, 4 zajazdy, szkoła parafialna, szpital cerkiewny. W 1881r. dotychczasową cerkiew przeniesiono na cmentarz przy ulicy Bielskiej i przeznaczono na kaplicę cmentarną, a na jej miejscu do roku 1885 wybudowano nową, która w zewnętrznym kształcie przetrwała do chwili obecnej.
W czasie II wojny światowej miejscowa ludność doznała bolesnych strat i cierpień. Całkowitej zagładzie ulegli Żydzi. Część rozstrzelano na miejscu, innych wywieziono do obozów zagłady. W lesie pod Waśkami 31 lipca 1941r. Niemcy rozstrzelali 43 mieszkańców Narwi. Znaczną liczbę ludności okupant wywiózł na prace przymusowe do Niemiec.

Prawa miejskie Narew utraciła w 1934 roku.

co warto zobaczyć:
Izba Białoruska w Skaryszewie – okolice Narwi
Muzeum Pana Michała Filianowicza znajdujące się w Skaryszewie. Właściciel gospodarstwa oprócz prowadzenia działalności agroturystycznej gromadzi różne przedmioty związane z regionem pogranicza międzykulturowego , a szczególnie z kulturą białoruską, tworząc w ten sposób unikalną Regionalną Izbę Białoruską

Muzeum Wsi w Narwi
Muzeum znajdujące się przy ulicy Dąbrowskiego. Właściciel muzeum Marian Święcki gromadzi w nim różne stare narzędzia i przedmioty wpisane niegdyś w życie wsi. W zbiorach Pana Święckiego znajdują się zarówno stare narzędzia wykorzystywane w przeszłości w gospodarstwach rolnych, jak również stare przedmioty codziennego użytku takie jak kołowrotek, maszyna do szycia, żelazka, warsztat tkacki i inne.

Cmentarz rzymskokatolicki z XIX wieku
Kaplica cmentarna katolicka pw. Św. Wincentego, murowana z lat 1840–1848
Cerkiew cmentarna pw. MB Kazańskiej z 1993r., murowana, zbudowana na wzór greckokatolickiej z 1726r.
Zaniedbany cmentarz żydowski
https://www.garnek.pl/vinga