Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej

Skansen łódzkiej architektury drewnianej – znajduje się przy Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Udostępniony zwiedzającym 30 września 2008 roku.

Na terenie skansenu znalazł się ponad 200-letni modrzewiowy kościół, willa letniskowa z ulicy Scaleniowej na Rudzie oraz pięć blisko stuletnich domów rzemieślników z ulic Wólczańskiej, Żeromskiego, Kopernika i Mazowieckiej.

W domach można zobaczyć warunki w jakich mieszkali pracujący we włókiennictwie robotnicy, są też aranżowane pracownie rzemieślnicze: tkackie, szklarskie, garbarskie.

Kościół (wybudowany w 1838 roku jako zbór protestancki) przeniesiono z Nowosolnej, niegdyś wsi, a dziś części łódzkiej dzielnicy Widzew. Konstrukcja ścian budowli składała się z pojedynczych, drewnianych belek, a szczyt frontowej fasady wieńczy zegar, nakręcany przez przyjeżdżającego w tym celu zegarmistrza. Choć budynek nie pełni obecnie roli świątyni, to jego wnętrze zachowało sakralny wystrój.

Pomiędzy domkami wytyczono w skansenie dwie uliczki – główna, nazwaną Łódzką, prowadzi od wschodniego skrzydła Białej Fabryki Geyera w stronę parku im. Reymonta. Wzdłuż niej po obu stronach stoją domki rzemieślników. Przecinająca ją uliczka Parkowa prowadzi do ulicy Milionowej, przy której umieszczono wejście do skansenu (drugie prowadzi przez Muzeum Włókiennictwa).

Autorami koncepcji architektonicznej skansenu są dwie wrocławskie projektantki – Anita Luniak i Teresa Mromlińska. Koszt inwestycji to około 32 mln zł, ponad połowa pochodzi z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Skansen otrzymał specjalne wyróżnienie w konkursie na najlepiej zagospodarowaną przestrzeń publiczną w województwie łódzkim w 2008 roku, w kategorii nowo wykreowanych przestrzeni publicznych, przyznawane przez Towarzystwo Urbanistów Polskich Oddział w Łodzi.
za wikipedia