Park Julianowski

Park znajduje się w obniżeniu, rozciąga się wzdłuż doliny rzeki Sokołówki. Prawdopodobnie w średniowieczu był tu drewniany gródek obronny. Później wieś należała do niewielkich dóbr szlacheckich. Na początku XIX wieku teren obecnego parku przeszedł w posiadanie Stanisława Strzałkowskiego. W latach 80. XIX wieku majątek zlicytowano. Posiadłość nabył łódzki fabrykant Juliusz Heinzel (od jego imienia wywodzi się nazwa parku) i około 1890 roku wybudował tu wspaniały pałac inspirowany formami włoskiego renesansu, z widokiem na stawy. Pałac został zbudowany na wzniesieniu rozpościerającym się na końcu alei lipowej, wiodącej do pałacu od ulicy Biegańskiego. Schody z tarasu rezydencji wiodły wprost do brzegu stawu. Między pałacem i stawem znajdowała się fontanna. Ozdobą parku było rozlewiska wodne (zajmowały znacznie więcej miejsca niż obecne stawy). Obok pałacu mieścił się zwierzyniec i sad. Wówczas dokonano przebudowy parku, wybudowano liczne schody, fontanny, kaskady, mostki oraz dosadzono wiele egzotycznych drzew. Większość z tych okazów nie zachowała się do dnia dzisiejszego. Z tego okresu pochodzi również aleja lipowa, do której drzewa sprowadzano aż z berlińskiej firmy L. Spätha.
W 1897 roku pałac i park zostały odkupione od pozostałych spadkobierców przez syna Juliusza Teodora Heinzla. Wspaniałe założenie funkcjonowało do lat trzydziestych XX wieku. Jednak rozrzutność właścicieli spowodowała ruinę materialną rodziny i konieczność sprzedaży pałacu, który kupiło w 1938 r. miasto Łódź z przeznaczeniem na muzeum regionu". W czasie II wojny światowej w pałacu znajdowała się siedziba Armii Łódź. 6 września 1939 pałac został uszkodzony podczas bombardowania i w rezultacie rozebrany przez okupanta. Obecnie tu znajduje się pomnik upamiętniający poległych w tym miejscu żołnierzy.
Wówczas też przebudowano znacznie park. Wytyczono alejki w leśnej części oraz zmniejszono ich ilość w części parkowej, zasypano część stawów oraz przesadzono część drzew nadając w ten sposób parkowi plastyczny, pejzażowy charakter. Po II wojnie światowej rozebrano ogrodzenie parku a w północno-wschodniej jego części zlokalizowano urządzenia sportowe. Na terenie niezadrzewionym ustawiono wieżę spadochronową z miejscem do lądowania, należącą do Ligi Lotniczej oraz tor modelarski (dziś nieistniejące). Stawy przebudowano i wyregulowano, nadając im obecny wygląd w latach 50. XX w. Ich oś stanowi rzeka Sokołówka. Z tego okresu pochodzi również muszla koncertowa wybudowana przez Wydział Kultury Miasta Łodzi. Teren parku został powiększony przez przyłączenie i zagospodarowanie terenów.