zaduma jesienna....

Siedzę na ławce w parku
wtulona we własne myśli
tak pięknie tu i spokojnie
drzewa kolorem rozbłysły...

Odurzona zapachem jesieni
przymykam oczy na chwilę
A myśli już we mnie wirują
jak kolorowe motyle.

Wiatr chłodny, orzeźwiający
z wiewiórką w konarach buszuje
tutaj tak cicho i pięknie....
a świat wokół wariuje....

I po co komu to wszystko,
ten wyścig szczurów i blichtr
wystarczy mała chwilka
by człowiek odszedł, znikł....

Ta pora mnie dziwnie nastraja
szelestem liści oddycham
w błękit nieba wpatrzona
w sobie znikam.....

pozdrawiam ciepło i serdecznie wszystkiego naj,naj...