***

Tam pod jemiołą świeciło słońce,
jej listki jak serca nasze drżały,
gdy twoje dłonie moich spragnione
pierwszym dotykiem się spotkały.

Każdy promyczek słońca, gorący
tobie z niej tylko podawałem
w twych oczach jej zielone listki
błyszczały gdy w nie spoglądałem.

Pamiętasz jak wtedy wiatr przystanął,
i podał jemioły nam biały kwiat
a jak się miło do nas uśmiechnął
i nucąc lekko poleciał w świat.

A my tak staliśmy zakochani
kiedy łódką przepływał przy nas czas,
ponad nami łabędź przelatywał
a nieopodal szumiał stary las.

Dzisiaj już nie, nie ma tego drzewa,
i bardzo wiele minęło tak lat,
ale pozostał dotyk twoich dłoni,
listek z jemioły i biały kwiat.
/z netu/