Rozśpiewany kowalik

Wiatr się rozszalał w zimnych songach,
marzec nie może go uciszyć.
Zakręcił chłodem, śpiew skowronka
zamilkł w pochmurnej nieba niszy.
Chcesz powsinogo wiosnę spłoszyć?!
Z cienkiej zieleni ma sukienkę.
Kos wczoraj śpiewał wniebogłosy,
ty z mrozem czyhasz wciąż za węgłem.
Mojego ciepła nie wywiejesz,
próżne szalone twe zabiegi,
o świcie cicho dziś się śmieję,
choć znów ponuro grozisz śniegiem.
Mam wiosnę w sercu, zieleń w głowie,
nie straszne zimna mi powroty.
Wiesz, dowcipnisiu, co ci powiem?
Kocham. Nikomu nie mów o tym.