ul. Szymanowskiego

Do wesela się zagoi.

Dzięki mamo, że Cię miałam
dałaś w życiu mi tak wiele,
pocieszałaś, gdy płakałam,
byłaś dla mnie przyjacielem.

W dzień znosilaś nasze krzyki,
a wieczorem usypiałaś.
Wciąż pamiętam te wierszyki.
Nie wiem skąd ich tyle znałaś?

Miałaś dużo cierpliwości
gdyśmy zaczynały broić.
Opatrzyłaś i mówiłaś:
Do wesela się zagoi.

Byłaś ze mną aż dorosłam,
szczęście z Tobą trwało krótko.
Co mi dałaś w świat poniosłam,
i odeszłaś tak cichutko.

Nie zdążyłam Ci powiedzieć,
że tak mocno Ciebie kocham.
Gdy samotna w domu siedzę,
nie opuszcza mnie tęsknota.

Kiedy w życiu coś mi grozi,
kiedy oczy łza przysłoni,
chciałabym choć raz przyłożyć
swój policzek do Twej dłoni.

Gdy tak bardzo boli głowa,
i gdy wszystko w miejscu stoi,
chciałabym usłyszeć słowa:
Do wesela się zagoi.

Hanna G.