fordon

JESIENNE WYZNANIA

i pocałunki spłynęły do jej stóp
gdy zamyślona patrzyła w dal
żółtym, zielonym, brązowym w dół
jesienny Pan pieszczoty słał
a ona wciąż patrzyła wstecz
gdzie łany zbóż szept cichy ślą
gdzie kwiaty łąk w bukietach wstęg
w warkoczach jasnych jaskrem pną
aż jeden liść na sercu siadł
z wiatrem zanucił melodię
tej Pani Pan całusa skradł
jesienną ścieląc wyznań kołdrę
już u jej stóp szelestów moc
kasztana brązem wdzięcząc
szkarłatem miłość głosi wrzos
serce tej Pani pieszcząc

Maja- Marc