kościół zbawiciela ewangelicko-augsburski

Kościół został zbudowany na miejscu starego ewangelickiego cmentarza bocianowskiego. Miejsce to zostało specjalnie przeznaczone pod świątynię już w momencie planowania nowej, dużej dzielnicy tzw. kolejowej w 1853. Zabudowa dzielnicy, która trwała w latach 1870-1900 oraz jej zasiedlenie głównie ludnością narodowości niemieckiej i wyznania ewangelickiego stworzyła potrzebę budowy kościoła.Poświęcenie kamienia węgielnego pod ewangelicko-unijny kościół Chrystusa (niem. Christuskirche) nastąpiło 28 marca 1896, a konsekracja świątyni 27 października 1897. W 1901. wokół budowli założono skwer.Do lat 30. XX wieku świątynia służyła niemieckiej gminie kościoła ewangelicko-unijnego, później polskiej parafii ewangelicko-augsburskiej.W czasie walk w 1945, został zburzony hełm wieży. Po wojnie kościół zajęli katolicy, jednak został zwrócony parafii ewangelicko-augsburskiej i ponownie poświęcony 9 grudnia 1945 jako kościół Zbawiciela. Wieżę odbudowano wg projektu architekta Jana Kossowskiego, który zaprojektował na niej niski dwuspadowy daszek, zwieńczony ozdobną neobarokową sygnaturką. Wnętrze wyremontowano w latach 1946-1947.W 1947 przed świątynią - pierwotnie z boku, od 1959 od frontu - ustawiono figurę Chrystusa, kopię dzieła Thorvaldsena z Kopenhagi[3], pochodzącą z grobowca rodziny Blumwe na likwidowanym cmentarzu przy ul. Jagiellońskiej. Plac wtedy otrzymał nazwę pl. Zbawiciela. Kościół był remontowany m.in. w 1983, a w latach 90. zlikwidowano sygnaturkę na wieży.