Forteca z narożną wieżą.

Zamek w Sztumie różni się rozplanowaniem od większości siedzib krzyżackich budowanych w XIV wieku - wzniesiono go bowiem nie na planie kwadratu, lecz nieregularnego pięcioboku, nawiązującego kształtem do wyspy i narysu pierwotnego grodu. Całość wzgórza zamkowego opasał otoczony szeroką fosą mur obwodowy, w ciąg którego wkomponowano wysunięte przed lico wieżę bramną i dwie baszty: czworoboczna baszta północno-wschodnia strzegła furty prowadzącej na wschodnie przedzamcze, natomiast baszta północno-zachodnia, zwana też więzienną, flankowała bramę miejską i drogę tranzytową, prowadzącą do Kwidzyna i Grudziądza. Zabudowa wnętrza rozlokowana została wzdłuż murów obronnych okalających rozległy dziedziniec. Dolne partie murów wykonano z kamienia eratycznego, wyższe zaś z cegły. Przypuszczalnie jako pierwsze wzniesiono skrzydło południowe mieszczące między innymi siedzibę wójta. W narożu południowo-wschodnim stał kościół zamkowy, do którego od wschodu przylegał spichlerz. W ciągu wschodnim znajdował się także "wielki wychód" (wszyscy wiedzą o co chodzi). Skrzydło północne tworzyły budynki gospodarcze, zaś w zachodnim mieściła się letnia rezydencja wielkich mistrzów. Wszystkie skrzydła mieszkalne i gospodarcze zaopatrzone były od strony dziedzińca w komunikacyjne, dwukondygnacyjne krużganki. Reprezentacyjne pomieszczenia były wyposażone ponadto w piece i łazienki z wanną.