Zamek w Malborku.

Jest to największa gotycka twierdza świata zbudowana z cegły oraz unikatowy przykład średniowiecznej budowli obronnej.

W 1997 roku zabytek został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Zamek był siedzibą Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego, pełnił funkcje mieszkalne, reprezentacyjne, religijne oraz militarne.

Jest to ogromny kompleks budowli, o wymiarach 600 na 270 m, otoczony systemem murów obronnych. Twierdza została wzniesiona na cyplu otoczonym wodami rzeki Nogat; od strony lądu dostępu do niej broniły bagna.

Założycielem Malborka był mistrz Konrad von Thierberg, który w 1278 roku rozpoczął budowę Zamku Wysokiego - klasztoru. Pierwsi zakonnicy zamieszkali tu w 1280 roku. Zakon rozrastał się, a wraz z nim rozbudowywał się zamek malborski - dobudowano nowe skrzydła, dormitoria dla zakonników, refektarze oraz budynki pomocnicze - magazyny i spichlerze. Powstał Zamek Średni z rezydencją Wielkiego Mistrza oraz Zamek Niski, czyli przedzamcze, pełniący funkcję zaplecza i obrony.

Pomieszczenia ogrzewano ciepłym powietrzem z pieców piwnicznych – jest to unikatowe na skalę europejską rozwiązanie. Po 1457 roku po przyłączeniu miasta do Polski, Pałac Wielkich Mistrzów stał się rezydencją królów polskich. W XVII w. zamek przejęli Szwedzi, następnie Prusy oraz wojska napoleońskie. W czasie II wojny światowej był kwaterą SS i został poważnie zniszczony.