Pomnik Nieznanego Zółnierza.

zaduszna refleksja

wsłuchana w zaduszną ciszę
nieruchomieję
podczas rozważań nad frazą
ale i jednym z motywów
ludzkiego bytu

„memento mori”
szyderstwo
z ludzkich dążeń ?

konieczność – czy upiorna namiętność ?
śmierć trzyma się życia
gdy ono w podróży ponad niebytem
zgarnia co najpiękniejsze
czasem
zgubi coś w roztargnieniu
w tym jego piękno

miłość- czy nienawiść
płynie z jej kościstych dłoni
które gaszą wszelkie światło
strącając życie w otchłań

przygnębienie
wpisuje się w omszały kamień
pochylony pod ciężarem historii
nie jest już tylko przelotnym cieniem
lecz niemym krzykiem
o pamięć