Nasza jesień

Złote liście de­likat­nie wi­rują
tańczą tan­go na wietrze
niep­roszo­ne do pary
do­tykają akor­dem naszych ciał
zmysłowo...
gorąco
nieśmiało
sreb­rnym szronem
zwiastują
niena­syco­ny poranek
je­sień już przyszła kochanie...
a my nadal
jak te dwa let­nie mo­tyle
uno­simy się lek­ko po­nad łąkami
tam gdzie kiedyś...
żółtym mleczem tak niewin­nie
zak­witła nasza miłość.