moje ukochane drzewo..

"..jednak kasztan - mówi głośno Ewa i uśmiecha się. - Ono to jest drzewo, którego nigdy nie miałoś zobaczyć jak kwitnie. Miałoś nigdy nie dowiedzieć się, czym ono jest. Jest kasztanem. Wtedy gdy już wyjdziesz ze mnie na świat, te białe kwiaty zmienią się w kolczaste jeże i powoli będą spadać na ziemię, pękając. Gdy się je rozłupie, wypadnie brązowy, gładki i ciepły owoc. A pod brązową skórką jest wnętrze kasztana. Białe, soczyste, podobno słodkie. Urodzisz się dzięki kasztanom i chcę, żebyś było do nich podobne.
Ukłuj, gdy dotknie Cię ktoś, kogo nie chcesz i nie lubisz. Pokaż miękką, ciepłą skórę, pozwól się dotknąć i ją pogłaskać, gdy stwierdzisz, że ktoś jest dobry i go lubisz. Ale wnętrze zawsze zachowaj tylko dla siebie i dla niewielu ludzi, którym ufasz, bo na pewno są gdzieś tacy, tylko trzeba ich znaleźć. Ja ich jeszcze nie znalazłam, ale może...."

Dorota Terakowska "Ono"